پيام

کفش هاي مکاشفه
96/10/25

+ [تلگرام] دريا جان عاشقت بودم دل داده ات مجنون تر از ليلي شيرين تر از فرهاد در تمام موجهايت عشق بازي کردم تو مرا در آغوشت غرق مي کردي و ناگهان وقتي نفسم بند مي آمد موجهايت سربزير مي شدند و لب ب لب من مي ايستادند شوکي مصنوعي مي دادند تا نفسي تازه کنم نفس تازه مي کردمو و دوباره من و هم آغوشي موجهايت عشق بازي از سر شوق و تا عمق آبهايت ميرفتمو با عشق سربلند ميکردمو و دوباره نفسي تازه !! درياجان! چرا امروز از دنده ي چپ بلند شده اي؟ مثل اقيانوس نا آرام جنوبي!! سخت ديکتاتور باور کن کشتي هايم غرق مي شود! و چشم هايم در عمق اقيانوست، بسته! ديگر از تو ميترسم. تو يک تروما براي من هستي. دريا جان مي داني! اصلا من ب آمارت مشکوکم, ب برخورد کشتي هايت ب سيگنال قطع شده ي بالاي سرت ب مه غليظ اطرافت! غريبه پرست شده اي درياجان! مگر مي شود ک آدمهاي غريبه ي يک کشتي جان سالم ب در برند اما ب کشتي آشنا, دهن کجي کني و در تو غرق شود. درياجان ببخش! من ب تو مشکوکم گمان دارم مردان سياست تو را کوک کرده اند خواهشي از تو دارم دريا جان! لطفا ازين ب بعد آرام باش مه هايت را کنار بزن و مثل هميشه آبي همگام با وصل سيگنال هاي محبت و زندگي.

عقيل صالح 96/11/6